એ જ છે મારી દશા ને એ જ મારો હાલ છે,
આજ જેવી આજ પણ લાગે છે કે ગઈકાલ છે.
હું મને પોતાને પણ મોઢું ન દેખાડી શકું
આરસી જોતો નથી શું જોવા જેવા હાલ છે.
તારી માફક થઈ ગયા વરસો મને રસ્તા ઉપર
જો નજુમી જો હવે આગામી કેવી સાલ છે.
મારું મયખાનું ભલું જ્યારે ચાહું નીકળી શકું
શેખજી કાબામાં તો ચારે બાજુ દિવાલ છે.
જાણે એમાં એનો કોઈ હાથ કે હિસ્સો નથી
એ મને પૂછે છે કે આ કેવો તારો હાલ છે??
આવી સમતુલા મહોબ્બતના વિના બીજે નથી
એને એવું દુઃખ રહે છે જેને જેવું વ્હાલ છે.
કોઈની ટીકા કે હમદર્દી ન કર સમજ્યા વિના
શું ખબર કઈ દિશામાં કોનો કેવો હાલ છે.
'આજ' થઈને જ્યારે સામે આવશે એમ જ જશે
એમ તો મેં પણ ઘણી નક્કી કરેલી કાલ છે.
આ શિખામણમાં બધું આવી ગયું સાંભળ જરા
જો સમય કરતાંયે મોંઘી આ દિલની ચાલ છે.
એક તૌબા એક તમાચાની જરૂરત છે 'મરીઝ'
હાથ ઉપાડો કે બહુ નજદીક ખુદના ગાલ છે...
-મરીઝ...
ભલે ને પ્રેમનું બંધન સદા છે,
નીકળવું હોય તો રસ્તા ઘણા છે.
ખુશી જેના મિલનમાં ખાસ નહોતી,
ગયા,તો મારા દિલમાં વેદના છે.
નહિંતર સાંભળી હસવા ન લાગું,
કદાચિત મારી આ જૂની કથા છે.
હજી કાચી હશે સમજણ અમારી,
હજી અમને અનુભવ થઈ રહ્યા છે.
હતી પ્રેમાળ તારી બેવફાઈ,
તને ખટકી રહી મારી વફા છે.
'મરીઝ'આ હાલ !!કે લે બોધ દુનિયા!!
હવે કહેજો,અમારો પણ ખુદા છે.
-મરીઝ...
મને શ્રધ્ધા ભલે ને હોય કે ઈશ્વર બધાનો છે,
દુઆ એવી કરું છું જાણે મારો એકલાનો છે.
હવે કોઈ સૂચન આપો કે ક્યાં નીકળી જવું મારે,
કે એ પોતે જ છે દુઃખમાં જે મારા મહેરબાનો છે.
સમયની લાજ રાખી ને ઘડિભર તો તમે આવો,
કે પળભરના ભરોસા પર અહીં આખો જમાનો છે.
કોઈ આ ભેદ ના કહેજો,ખુદા ખાતર સમંદરને,
ખુદા કરતાં વધુ વિશ્વાસ મુજને નાખુદાનો છે.
હવે એવી દુઆ છે કે કોઈ જોવા નહીં આવે,
હવે જોવા સમો નકશો અમારી દુર્દશાનો છે.
મરણ સુધરી ગયું મારું 'મરીઝ'આ એના શબ્દોથી,
કે એના બંધ આ હોઠોમાં, 'મારી દાસ્તાનો' છે.....
-મરીઝ...
દિલથી વધુ પ્રણયમાં દિલાસો દિમાગ છે,
તારી જુદાઈને એ કહે છે વિરણ છે.
સૂની જગાને જોઈને બેહલાવું છું મને,
સમજું છું કે તને અહીં મળવાનો રાગ છે.
હુ દઈ રહ્યો છું તાલ કે કંઈ એને લય મળે,
બાકી બહુ બેસૂરો જમાનાનો રાગ છે.
એના મિલન હજાર,મુલાકાત બેશુમાર,
તોયે હજી હ્રદયમાં જુદાઈની આગ છે.
એને હવે નિરાશા કહું કે સમજ કહું,
જો એ મને મળી નથી શકતા તો ત્યાગ છે.
એકાદ ખૂણે તો મને રહેવા દે ચેનથી,
ઓ જિંદગાની તારા હજારો વિભાગ છે.
મારી વિરહની રાતે જરા બોલ ઓ ગગન!!
એક પ્રશ્ન છે આ કોના સિતારા સજાગ છે.?
જાહેર એ થાય છે તો નજીવા પ્રસંગ પર,
બાકી બધી જ વાતે મહોબ્બત અતગ છે.
કોઈ સહાનુભૂતિને લાયક નથી 'મરીઝ'
એને હવા ન દો એ બુઝાતો ચિરાગ છે...
-મરીઝ...
બેવફાની દોસ્તદારી હાય હાય,
હું જ છું મારો શિકારી હાય હાય.
તે વચન લેતાં ખુશાલી ,વાહ વાહ.!
તે પછીની ઈન્તિજારી હાય હાય.
હાય લાચારી કે મારી જિંદગી,
પારકા લોકે ગુજારી હાય હાય.
મન ગયું,મિત્રો ગયા,મહેફિલ ગઈ,
ક્યાં હતી દ્રષ્ટિ અમારી હાય હાય.
સહી લીધા જે દુઃખ હતા કારણ સહિત,
એક અમસ્તી બેકરારી હાય હાય.
સ્પષ્ટ હતાએના ઈશારા તો 'મરીઝ'
મેં બહુ વાતો વિચારી હાય હાય.....
-મરીઝ......
તુજ બેવફાઈમાં છે વ્યથા કોણ માનશે.!
જે જોઈ છે મેં તારી દશા કોણ માનશે.?
મારા ગુનાહો જોઈ, મને બેશરમ ન માન,
સાથે જ ભોગવું છું સજા કોણ માનશે..?
દિલ મારું,પ્રેમ મારો અને એમની શરત!!
મેં ખુદ કહી છે કેટલી 'ના'કોણ માનશે.?
વરસો થયાં હું જેમની મહેફિલથી દૂર છું,
ત્યાં પણ હજી છે મારી જગા કોણ માનશે.?
છે ખુશનસીબ વ્યક્ત કરે જે ઉદારતા,
દિલમાં રહી ગઈ તે દયા કોણ માનશે.?
જે વાત પર બધાએ શિખામણ દીધી 'મરીઝ'
સંમત હતો હું એમાં ભલા કોણ માનશે.?
-મરીઝ.....
જાહેરમાં એ દમામ કે પાસ આવવા ન દે,
અંદરથી એ સંભાળ કે છેટે જવા ન દે.
છોડ એવા શ્વાસને કે કશો એમાં દમ નથી,
જે મોતનો પસીનો સૂકવવા હવા ન દે.
મનદુઃખ થશે જરામાં કે ઊર્મિપ્રધાન છું,
તારી બધીય વાત મને જાણવા ન દે.
તુજ દર્દ જોઈએ છે મગર આટલું નહિ,
થોડી કચાશ કર, મને પૂરી દવા ન દે.
એના ઈશારા રમ્ય છે પણ એને શું કરું.?
રસ્તાની જે સમજ દે, અને ચાલવા ન દે.
એવા કોઈ દિલેરની સંગત દે ઓ ખુદા,
સંજોગોને જે મારું મુકદર થવા ન દે.
એ અડધી મૌત કષ્ટ બની ગઈ છે પ્રાણ પર,
જે ઊંઘ પણ ન આપે અને જાગવા ન દે.
આનંદ કેટલો છે બધી જૂની યાદમાં,
કિંતુ સમય જો એમાં ખ્યાલો થવા ન દે.
કેવો ખુદા મળ્યો છે ભલા શું કહું'મરીઝ'
પોતે ન દે, બીજાની કને માંગવા ન દે.....
-મરીઝ.....
આ જગતમાં પ્રેમીઓ એવા પણ આવી જાય છે,
જે વચન દેતા નથી તોય નિભાવી જાય છે.
બહારના જીવનના છે, એ મારા જીવનના નથી,
તે પ્રસંગો કે જે મારું દિલ દુઃખાવી જાય છે.
મારી કિસ્મત છે જુદી,તારું મુકદર છે અલગ,
કોઈ વખત એક જગા પર કેમ આવી જાય છે.
છું બહુ જુનો શરાબી જામથી ખેલું છુ હું,
હો નવા પીનાર તેઓ ગટગટાવી જાય છે.
ઓ શિખામણ આપનારા!! તારો આભારી છું હું,
મારા આ રડમસ જીવનમાં તું હસાવી જાય છે.
મારી નિષ્ફળતા ભલી, એમાં કોઈ ખામી નથી,
ઓ સફળતા!!કોણ અહીં સંપૂર્ણ ફાવી જાય છે.
લાવો મારી પાસે હું અમૃતથી મારું એમને,
ઝેર જેવી ચીજ પણ જેઓ પચાવી જાય છે.
મારું આ બેહોશ જીવન પૂર્ણ તો થાએ 'મરીઝ'
હું નથી હોતો તો એ વિતાવી જાય છે....
-મરીઝ.....
લેવા ગયો જો પ્રેમ તો વહેવાર પણ ગયો,
દર્શનની ઝંખના હતી, અણસાર પણ ગયો.
એની બહુ નજીક જવાની સજા છે એ,
મળતો હતો જે દૂરથી,સહકાર પણ ગયો.
રહેતો હતો કદી કદી ઝુલ્ફોની છાંયમાં,
મારા નસીબમાંથી એ અંધકાર પણ ગયો.
સંગતમાં જેની સ્વર્ગનો આભાસ હો ખુદા,
દોજખમાં કોઈ એવો ગુનેગાર પણ ગયો.??
એક ખુશનસીબ પ્રેમીને મારી સલામ હો,
જેનો સમયની સાથ હૃદયભાર પણ ગયો.??
એ પણ છે સત્ય એની ઉપર હક હવે નથી,
એવુંય કંઈ નથી કે અધિકાર પણ ગયો.
સાકી છે સ્તબ્ધ જોઈ નશાની અગાઢ ઊંઘ,
પીનારા સાથે કામથી પાનાર પણ ગયો.
કેવી મજાની પ્રેમની દીવાનગી હશે.!!
કે જયાં 'મરીઝ' જેવો સમજદાર પણ ગયો.....
એમ તારી ઉપર મરે કોઈ,
ખુદ તને પણ અમર કરે કોઈ.
જે છે દાતાર ઓળખતા નથી,
હાથ ક્યાં ક્યાં જઈ ધરે કોઈ.
તારી સામે જ નાઝ હો ઓ ખુદા,
તારી સામે જ કરગરે કોઈ.
ચારે બાજુ બધું જ સરખું છે,
કઈ દિશામાં કદમ ભરે કોઈ.
થાક એનો કદી ઉતરતો નથી,
જ્યારે બેસી રહે ઘરે કોઈ.
એક ખૂણો નિરાંતનો બસ છે,
આખી દુનિયા શું કરે કોઈ.
પ્રાણ એક જ છે કંઈક છે હક્ક્દાર,
કોની ઉપર કહો મરે કોઈ.
રૂપના બે પ્રકાર જોયા છે,
ચાહ રે કોઈ, વાહ રે કોઈ.
એ જ હિંમતનું કામ છે ઓ 'મરીઝ'
ખુદના ચારિત્રથી ડરે કોઈ..!
-મરીઝ....
paa-ba-gil sab hain rihaai ki kare tadabir kaun
dast-basta shahar mein khole meri zanjir kaun
mera sar haazir hai lekin meraa munsif dekh le
kar rahaa hai mere fard-e-jurm ko tahariir kaun
meri chaadar to chhini thi shaam ki tanhai ne
beridai ko merii phir de gayaa tashahir kaun
niind jab Khvaabon se pyaari ho to aise ahad mein
Khvaab dekhe kaun aur Khvaabon ko de taabir kaun
ret abhi pichhale makaanon kina vaapas aai thi
phir lab-e-saahil gharaundaa kar gayaa taamir kaun
saare rishte hijraton mein saath dete hain to phir
shahar se jaate hue hotaa hai daaman_giir kaun
dushmanoo ke saath mere dost bhii aazaad hain
dekhanaa hai kheinchataa hai mujh pe pahalaa tiir kaun
Aik Rah Per Sari Umer Chaley
Ek Dojey Ko Na Samjh Sakey
Jeevan Ka Safer Anjaan Safer
Bay_Khahish Bay_Araam Safer
Jevan K Kissi Bhi Dukh Sukh Main
Woh Meray Saath Shareek Nahin
Hum Dono Main Ek Rishta Hai
Per Jazboon Ki Tehreek Nahin
Jari Hai, Mager Anjaan Safer
Main Sochti Hoon Aik Din Yunhi
Woh Mujh Sey Juda Ho Jayega
Ya Pehlay Main Mar Jaon Gi
Ya Shaid Woh Mar Jayega
Phir Loug Kahin Gay Inka
Yeh Rishta Kitna Sacha Tha
Per Kiss Ko Khaber, Sara Jeevan
Main Tanha Thi...
Woh Tanha Tha..........
dost ban kar bhinahin saath nibhaanevaalaa
vahii andaaz hai zaalim kaa zamaanevaalaa
ab ise log samajhate hain giraftaar meraa
saKht nadiim hai mujhe daam mein laanevaalaa
kyaa kahain kitane maraasim the hamaare is se
vo jo ik shaKhs hai muu pher ke jaanevaalaa
tere hote hue aa jaati thi saari duniyaa
aaj tanhaa huun to koi nahin aanevaalaa
muntazir kis kaa huun TuuTii howi dahaliiz pe main
kaun aayegaa yahaan kaun hai aanevaalaa
main ne dekhaa hai bahaaron mein chaman ko jalate
hai koi Khvaab ki taabiir bataanevaalaa
kyaa Khabar thi jo meri jaan mein ghulaa hai itanaa
hai vahi mujh ko sar-e-daar bhii laane vaalaa
tum taqalluf ko bhi iKhalaas samajhate ho 'Faraz'
dost hotaa nahin har haath milaanevaalaa
The Duck
Faded brown kimono flapping
in the newly chilled wind,
the bent and dry-skinned woman
creeps beside the pond.
She is wandering
in a windowpane of thought.
Stooping where minuscule waves
meet the too-large shore,
her oversized wedding ring
slips carelessly to the ground.
It will be retrieved by someone with elastic skin
and silken threads.
Crumbling bread in her hand,
she throws it on the water's metallic surface
and watches as a swan and duck indulge in battle
for its life giving rights.
Her chapped lips curve into a secret smile
as the duck squawks its victorious cry.
Jane Fischer
Description: A poems describing a woman's life where she is looking forward to coming changes in her
life in shape of losing her committment ring.
A nice portrayal of her life.she has portrayed her life as constant
battle and she knows she will
win over the events that will come soon.Good work.
Simple Pleasures
On your knee, in the lamplight,
dipping buttered toast in your coffee,
I hear the hush of the silent house.
The other children gone off to school,
you and I sit together
alone in the dim morning light,
full of love and trust,
chattering to one another about
simple times with unfurrowed brows.
We were so close then.
I hold that memory in my mind
like an old black and white photograph
one would carry in a wallet, worn soft
from years of riding in a back pocket,
a photo
showing the ones you love,
the most beautiful mother,
the best loved and dearest held,
the treasured one--
to be shown far from home.
Mollie Hoerres
The sea
prints itself
on the conch,
its white spiral
pod casting seeds
like a net
on the sand when the water
breaks good newsof arrival.
The father finds the conch
alive on the sandbar
and shows it
to his daughter,black foot, shell varnish.
Later how it will empty
its sound into the child's ear
whirring like the sea in a dream,
coming past the sand to sweep
its living life,
good news, good news.
Miriam Callaghan
AB JO BICHREY HAIN TU AHSAAS HOWA HAI HUMKO
DARD KIA HOTA HAI,TENHAYE KESY KAHTEY HAIN
CHAARSU GOUNJTI RUSWAI KESY KAHTEY HAIN
AAB JO BICHREY HAIN TU AHSAAS HOWA HAI HUMKO
KOI LAAMHA HO TERI YAAD MAIN KHO JATEY HAIN
AAB TU KHOOD KO BHI MUYASSIR NAHI AA PAATEY
RAAT HO DIN HO TERY PIYAR MAIN HUM BAHTEY HAIN
DARD KIA HOTA HAI TENHAI KESY KAHTEY HAIN
AAB JO BICHREY HAIN TU AHSAAS HOWA HAI HUMKO
JO BHI GUM AAI USEY DIL PEY SAAHA KERTEY THEY
EK WO WAQT THA HUM MIL KEY RAHA KERTEY THEY
AB EKALEY HI ZAMANEY KEY SITAM SAHTEY HAIN
DARD KIA HOTA HAI TENHAI KESY KAHTEY HAIN
AAB JO BICHREY HAIN TU AHSAAS HOWA HAI HUMKO
HUM NEY KHOOD HI APEY RASTY MAIN BICHAYE KAANTEY
GHER MAIN PHOOL KI JAGA LAA KEY SAJAAI KAANTEY
ZAKHAM IS DIL MAI BAASAI HOWE KHOOD RAHTEY HAIN
DARD KIA HOTA HAI TENHAI KESY KAHTEY HAIN
AB JO BICHREY HAIN TU AHSAAS HOWA HAI HUMKO
YOUN TU DUNYA KI HAR EK CHEEZ HAASEE.N HOTI HAI
PIYAR SEY BARH KER MAGER KUCH BHI NAHI HOTI HAI
RASTA ROOK KEY HAR EK SEY YEHI KAHTEY HAIN
AAB JO BICHREY HAIN TU AHSAAS HOWA HAI HUMKO
DARD KIA HOTA HAI TENHAI KESY KAHTEY HAIN
CHAARSU GOUNJTI RUSWAI KESY KAHTEY HAIN
AB JO BICHREY HAIN TU...??!!
Barra dushwaar hota hay..
Zraa sa faisla kerna...
K zindagi ki Kahaani ko...
Bayaan-e-bazabani ko...
Kahaa'n say yaad rakhna hay...
Kahaa'n say bhool jana hay...
Kisay kitna bataana hay...
Kis say kitna chhupaana hay...
Kahaa'n ha'ns ha'ns k rona hay...
Kahaa'n ro ro ka has'naa hay...
Kahaa'n awaaz daini hay...
Kahaa'n khaamosh rehna hay...
Kahaa'n rastaa badlna hay...
Kahaa'n say lout aana hay...
Barra dushwaar hota hay...
Zra sa fisala kerna....!!
zindagi ki raah mein jab bhi nikalti hai ghazal
har qadam pe ek naya pahlu badalti hai ghazal
aabgine bahr-e-dil se chunti hai alfaz ke
phir libaas-e-sher ke qalib mein dhalti hai ghazal
haadse taareekiyon mein runumaa hote hain jab
do qadam simte safar kuch aur chalti hai ghazal
shamma khud ha'ns ha'ns jalati hai agar parwano'n ko
raat bhar phir gham mein un ke kyon pighalti hai ghazal
maikash-e-kamzarf ke haathon mein sahba-e-sukhan
gar bahak jaae to mushkil se sa'nbhalti hai ghazal
khushnuma rangon ki sarim dekh lo ath'kheliyan
chedta hun titliyon ko par machalti hai ghazal
Us Ne Ek Baar Kaha Tha Mujh Se:
Tum Ye Kehtey Ho
Mujhey Fattah Kia Hai Tum Ne
Ger Mein Muftooha ILaaqa Hoon Tumhara
Tu Suno
Tum Bhi Muftooha ILaaqa Ho Mera
Fateh Tum Hi Nahi
Mein Bhi Hoon
Jab Kabhi Mujh Ko Samajhney Lago
Muftooha ILaaqa Apna
Yaad Rakhna
Mera Muftooha ILaaqa Ho Tum !
Us Ki Iss Baat Pe
Tab Se Ab Tak
Mein Apni Tareekh Tu Bhool Chuka Hoon Lekin !
Apna Geoghraphia
Ek Inch / Ek Mili Meter Tak
Mein Kisi Aur Ke Qabzey Mein Nahi De Sakta !
Mein Us Ki Baatoon Ko Faramoosh Nahi Kar Sakta !!
(To Be Selected From Aitbaar Sajid's Poetry Book "Mujhey Is Qadder Na Chaho" )
Sab Raastey Dushman Hoi Ashjaar Mukhalif
To Mera Howa Tu Hoi Yaar Mukhalif
Bunyad Rakhon Koi Tu Bunyad Hai Dushman
Dewaar Uthata Hoon Tu Dewaar Mukhalif
Hathoon Mein Utha Letey Auzaan Ke Pather
Suntey Hi Nahi Merey Ash-aar Mukhalif
Mein Ishq Ko Hamdard Samajh Betha Tha Yaroon
Lagtey Na They Is Behar Ke Aasar Mukhalif
Doon Jaan Tu Qurbani Samajhta Nahi Koi
Ger Thora Sambhalta Hoon Tu Ghar Baar Mukhalif
Is Shehar Ko Such Sunney Ki Adat Hi Nahi
Lagtey Hain Sab Ko Merey Afkaar Mukhalif
Sunntey They ke Bas Hotey Hain Aghyaar Mukhalif
Merey Tu Nikal Aai Hain Sab Yaar Mukhalif
Jo Baat Bhi Ho Dil Mein Chupata Nahi Farhat
Her Rooz Bana Leta Hoon Do Chaar Mukhalif
Mein Tu Kisi Qabil Hi Nahi Tum Ko Samajhta
Tum Merey Baney Phirtey Ho Bekar Mukhalif
Hum Loog Ghareebon Se Ulajhtey Nahi Farhat
Hum Loog Bana Letey Hain Sardar Mukhalif
(To Be Selected From Farhat Abbas Shah's Book "Ek Baar Kaho Tum Merey Ho" )
Farz karo tum kuch na pao,
apna aap luta kar bhi,
Farz karo koi mukar hi jaye,
sacchi qasam yuta kar bhi,
Or farz karo ye farz na ho,
sacchi aik haqeqat ho,
Tere ishq k har raste par,
jana aik qayamat ho,
Or suna hai ye qayamat,
khoon jigar ka peeti hai,
Tum to jana farz karo ge,
mujh par ye sab beti hai...........
Tujh Se To Koi Gila Nahi Hai
Qismat Mein Meri Sila Nahi Hai
Bichrey To Najaney Kia Ho
Jo Shaks Abhi Mila Nahi Hai
Jeeney Ki To Aarzo Kia Thi
Marney Ka Bhi Hosla Nahi Hai
Jo Zeest Ko Mouttbar Bana De
Aisa Koi Silsila Nahi Hai
Khushbo Ka Hissab Ho Chuka Hai
Aur Phool Abhi Khila Nahi hai
Ek Thais Pe Dil Ka Toot Jana
Chooney Mein To Abla Nahi Hai
Sarshaari-e-Rehbar Mein Dekha !
Peechey Mera Qafla Nahi Hai
Woh Aaye Saath Meray Jo ! Azm-e-Wafa Rakhti hu
Dil mai Armaa to ho, Per Aankho mai Haya Rakhti hu
Karay Aetbaar Mera, Maangay Nahi Qaul-o-Qarar
Naaz Uthnay Ki Ek Apni Ada Rakhti hu
Bujhti Shamaa Ki Chamak Ko woh Samjhay Subha-e-Jamal
Karay Duniya Roshan Dil mai Woh Diyaa Rakhti Hu
Bohat Baybaak Ho, Kah jayee Raaz-e-Dil Sub Hee
Magar Qatal-e-Raaz Mujhe ! Dil mai Chupa Rakhti Hu !
Is Jaga hai meri Hasti Ki Haqeeqat Itni
Mujh mai Abaad hai sub Mai Kahee Abaad nahi
Tujh ko Chaha Teri Dahleez pay Sajda na Kiyaa
Woh mera Ishq Tha Bas wohi Yaad Rakhti hu !
ker reha tha gham e jaan ka hisaab
ajj tum yaad be hisaab aaaye
gar mujhe bhula paaye to mujhe bhi samjhana
dill se naqash yaadun k kistarah nikalte hain
KITNA YAAD AATE HO POCHTE HO KIU MUJH SE
JITNAAA YAAD KARTE HO UTTNNE YAAD AATE HO
CHAMAK utthta hai sar e shaam teri yaad ka chaand
kabhi tareeek na dekhi shab e furqat main ne
kuch log khaayalon se chale jaain to sooain
beete howe din raat na YAAD AAain to sooain
chehre jo kabhi hum ko dikhaayi nahi dain ge
aa aa k tasawur main na tardpaain to sooain
ho gai dill ko teri Yaad se ik nisbat khas
abb to shayad hi mayasar kabhi tanhaayi ho
qabaaye jism k her taar se guzarte howe
kiran ka payaar mujhe aaftaab kar de ga
meri tarah koi hai jo zindagi aappni
tumhaari YAAD k naam intasab kar de ga
rooh ko tardpa rehi hai unki yaad
dard ban k chaah rehi hai unki yaad
ishq se ghabra rehi hai uki yaad
rukte rukte aarehi hai unki yaad
raat youn dil main teri khooi howi yaad aai
jaise wairaane main chupke se bahar aajaye
jaise sehraaon main hole se chale baad e naseem
jaise baimaar ko be wajah qaraaaar aajaaye
dill raheen e gham e jehan hai ajj
her nafas tashna fughaan hai aaj
sakht wairaan hai mehfil e hasti
aye gham e dost tuu kehan hai ajj
મયખાનુ શોધવામા નશો એટલો ચડ્યો,
પિધા વિના ઘરે હુ લથડાતો ગયો હતો
જલસો મારો જીવન ઘુવ મન્ત્ર છે,હુ જલસા થી જીવુ છુ,
જીવન નો આ જામ્ ભરેલો ઘુટડે ઘુટડે પીઉ છુ,
સાથી અને સન્ગાથી વચ્ચે રાજીપાથી રિજુ છુ,
જલસો મારો જીવન ઘુવ મન્ત્ર છે,હુ જલસા થી જીવુ છુ,
મરતા સુધી ના ભુલો એવું અહિ જીગર છે
ઝંખે નજર સદાય એવી મીઠી નજર છે
આંખો માંહિ વસો કે આવી વસો જીગર માં
એ પણ તમારુ ઘર છે આ પણ તમારુ ઘર છે
અલ્લાહ આ કોણ આવ્યુ છે કે
તારી જ્ગ્યા એ જીભ પર હવે એનુ નામ આવ્યુ છે.
દુઃખમાં રડી લેવાની પણ મઝા અનેરી હોય છે,
હારેલી જીંદગી જીવવાની પણ મઝા અનેરી હોય છે.
કીનારા પર વહાણ હંકારનારાઓ તમને શું ખબર,
તૂફાન માં કશ્તી ગુમાવવાની પણ મઝા અનેરી હોય છે.
તમામ ઉમર જેને પામવાની તડપ હોય પરંતુ,
તેને મેળવીને ગુમાવાની પણ મઝા અનેરી હોય છે.
બે હાથ વડે ઝીંદગી ઉલેચનારાઓ એટલું પણ જાણો કે,
છેલ્લા શ્વાસે હથેળી ખાલી જોવાની પણ મઝા અનેરી હોય છે.
એક વાટ પકડી ને ચાલનારાઓ મંઝીલ જરુર પામે છે,
કીન્તુ માર્ગ માં ભટકી જવાની પણ મઝા અનેરી હોય છે.
દુનીયા જીતનારા ઘણાં સીકંદરો ભૂલાઈ ગયાં 'મક્કુ',
એક-બે ના દીલ જીતી ચાલી જવાની પણ મઝા અનેરી હોય છે..
તમારું સ્મિત બની લહેરાઇ જાવાનું મને ગમશે,
તમારાં આંસુ થઇ લૂંછાઇ જવાનું મને ગમશે.
તમારી શેરીમાં આવીને પહેલા જોઇ લઉં તમને,
ગમે ત્યાં એ પછી ફંટાઇ જાવાનું મને ગમશે.
જગતમાં એમ તો હું ક્યાંય રોકાતો નથી કિન્તુ,
તમે જો રોકશો, રોકાઇ જાવાનું મને ગમશે.
પ્રતિબિંબો તમારાં જો ન દેખાડી શકું તમને,
તો દર્પણ છું છતાં તરડાઇ જાવાનુ મને ગમશે.
જગતમાં હું તો મોટા માનવીના નામ જેવો છું,
કોઇ પાષાણમાં અંકાઇ જાવાનું મને ગમશે.
તમે રડશો છતાં દફનાઇ જાવાનું જ છે ‘બેફામ’,
પરંતુ હસશો તો દફનાઇ જાવાનું મને ગમશે
કોણે કીધું દુઃખની ભાષા રુદન છે
એ મારું હસવું પણ હોઇ શકે ..
'નભ-ધરા' તમારા માટે કવિતાના શબ્દો છે,
કોઈકનું તે 'ઘર' પણ હોઈ શકે !
સવાર ઊગે છે ને સાંજ ઢળે છે,
અત્યંત સ્વાભાવિક આ દિવસ છે
કોઈકને ઝૂરતી આંખો કંઈક બોલે છે
તેને માટે તે આખું વર્ષ પણ હોઈ શકે !
લખવો ને બોલવો સહેલો છે
અઢી અક્ષરનો એ શબ્દ છે
જરા એને દિલમાં ઉતારી જોજે
કદાચ કેટલીય જિંદગીઓ
એમાં સમેટાયેલી પણ હોઈ શકે?
તે ભાગે છે, પેલો દોડે છે
શું બસ આ જ જિંદગી છે..
આવી જાય હાથમાં ત્યારે આંખ ઉઘાડજે
કદાચ એ તારું સપનું પણ હોઈ શકે !
પાંદડું કેવી રીતે પીળું થયું કોને ખબર ?
એટલે કે ઝાડમાંથી શું ગયું કોને ખબર ?
શ્હેર પર ખાંગી થઈ વરસી પડી આખી વસંત,
એક જણ નખશિખ ઉજ્જડ રહી ગયું કોને ખબર ?
શાહીમાંથી આમ કાં ઢોળાય છે તારાં સ્મરણ?
એને મારું એક મન ઓછું પડ્યું ? કોને ખબર ?
સ્વપ્નમાં વહેતી'તી નહેરો તારા ચહેરાની સતત,
ને સવારે આંખમાંથી શું વહ્યું ? કોને ખબર ?
માછલીએ એકદા જળને પૂછ્યું : તું કોણ છે ?
એનો ઉત્તર શોધવા જળ ક્યાં ગયું, કોને ખબર ?
મેં અરીસાને અમસ્તો ઉપલક જોયો,
કોણ એમાંથી મને જોતું રહ્યું, કોને ખબર??
શબ્દની આરપાર જીવ્યો છું
હું બહું ધારદાર જીવ્યો છું
સામે પુરે ધરાર જીવ્યો છું
િવષ મહી િનર્િવકાર જીવ્યો છું
ખુબ અંદર બહાર જીવ્યો છું
ઘૂંટે ઘૂંટે િચક્કાર જીવ્યો છું
મધ્યમાં જીવવુ જ ના ફાવ્યુ
હું સદા બારોબાર જીવ્યો છું
મંદ ક્યારેય ન થઇ મારી ગિત
આમ બસ મારમાર જીવ્યો છું
આભ ની જેમ િવસ્તર્યો છું
સતત અબ્ધી પેઠે અપાર જીવ્યો છું
બાગેતા બાગ સુર્યની પેઠે
આગમાં પૂરબહાર જીવ્યો છું
હું ય વરસ્યો છુ જીવનમાં
હું ય બહુ ધોધમાર જીવ્યો છું
આમ ઘાયલ છુ, અદનો શાયર પણ
સર્વથી શાનદાર જીવ્યો છું...
ચાહતમાં એકબીજાની ફિકર હોવી જોઇએ,
આ વાતની તને ય ખબર હોવી જોઇએ.
એક રોશની રહે છે સતત મારા પંથમાં,
મારા ઉપર તમારી નજર હોવી જોઇએ.
લાગે છે ઠોકરો ને છતાં દુઃખ થતું નથી,
બસ આ જ તારી રાહગુજર હોવી જોઇએ.
નિષ્ફળ પ્રણયનો દોષ તો દઉં હું તને મગર,
મારી ય લાગણીમાં કસર હોવી જોઇએ.
ચાલું છું એમ થાઉં છું મંઝિલથી દૂર હું,
ઊલટી દિશાની મારી સફર હોવી જોઇએ.
હટવા દો અંધકાર, એ દેખાઇ આવશે,
આ રાતમાં જ ક્યાંક સહર હોવી જોઇએ.
આ બહારનું જગત તો જૂઠાણાંનો ખેલ છે,
દુનિયા ખરી તો દિલની ભીતર હોવી જોઇએ.
‘બેફામ’ જ્યાં ચણાયો હશે એમનો મહેલ,
એની જ નીચે મારી કબર હોવી જોઇએ
જુદી જિંદગી છે મિજાજે - મિજાજે;
જુદી બંદગી છે નમાજે - નમાજે.
છે એક જ સમંદર, થયું એટલે શું ?
જુદા છે મુસાફર જહાજે - જહાજે.
ભલે હોય એક જ એ અંતરથી વહેતા,
છે સૂરો જુદેરા રિયાજે - રિયાજે.
જુદા અર્થ છે શબ્દના બોલવા પર,
છે શબ્દોય જુદા અવાજે - અવાજે.
જીવન જેમ જુદાં છે કાયામાં જુદી,
છે મૃત્યુય જુદાં જનાજે - જનાજે.
હઠી જાય ઘૂંઘટ, ઢળી જાય ઘૂંઘટ,
જુદી પ્રીત જાગે મલાજે - મલાજે.
તમે કેમ ‘ગાફિલ’ હજીયે છો ગાફિલ ?
જુઓ, બદલે દુનિયા તકાજે - તકાજે.
સર્જનએક દી સર્જકને આવ્યો, કૈં અજબ જેવો વિચાર
દંગ થઈ જાય જગત, એવું કરું સર્જન ધરાર
ફૂલથી લીધી સુંવાળપ, શૂળથી લીધી ખટક
ઓસથી ભીનાશ લીધી, બાગથી લીધી મહક
મેરુએ આપી અડગતા, ધરતીએ ધીરજ ધરી
વૃક્ષથી પરમાર્થ કેરી, ભાવના ભેગી કરી
બુદબુદાથી અલ્પ્તા, ગંભીરતા મઝધારથી
મેળવ્યો કંકાસ મીઠો, મોજના સંસારથી
પ્રેમ સારસનો ઉપાડ્યો, પારેવાનો ફફડાટ
કાગથી ચાતુર્ય લીધું, કાબરોથી કલબલાટ
ખંત લીધી કીડીઓથી, મક્ષિકાથી શ્રમ અથાગ
નીરથી નિર્મળતા લીધી, આગથી લીધો વિરાગ
પંચભૂતો મેળવી, એ સર્વનું મંથન કર્યુ
એમ એક 'દી સર્જકે એક નારીનુ સર્જન કર્યુ
દેવદર્લભ, અવનવી આ શોધ જ્યાં બીબે ઢળી
એ દિવસથી દર્દ કેરી ભેટ દુનિયાને મળી
-"શૂન્ય" પાલનપુરી
આકળવિકળ આંખકાન વરસાદ ભીંજવે
હાલકડોલક ભાનસાન વરસાદ ભીંજવે
ચોમાસું નભ વચ્ચે લથબથ સોળ કળાએ ઉગ્યું રે વરસાદ ભીંજવે
અજવાળું ઝોકાર લોહીની પાંગત સુધી પૂગ્યું રે વરસાદ ભીંજવે
નહીં છાલક, નહીં છાંટા રે વરસાદ ભીંજવે
દરિયા ઉભા ફાટ્યા રે વરસાદ ભીંજવે
ઘરમાંથી તોતિંગ ઓરડા ફાળ મારતા છૂટ્યા રે વરસાદ ભીંજવે
ધૂળ લવકતા રસ્તા ખળખળ વળાંક ખાતા ખૂટ્યા રે વરસાદ ભીંજવે
પગના અંતરિયાળપણાને ફળિયામાં ધક્કેલો રે વરસાદ ભીંજવે
નેવાં નીચે ભડભડ બળતો જીવ પલળવા મેલો રે વરસાદ ભીંજવે
બંધ હોઠમાં સોળ વરસની કન્યા આળસ મરડે રે વરસાદ ભીંજવે
લીલોધમ્મર નાગ જીવને અનરાધારે કરડે રે વરસાદ ભીંજવે
અહીં આપણે બે અને વરસાદ ભીંજવે
મને ભીંજવે તું તને વરસાદ ભીંજવે
થરથર ભીંજે આંખકાન, વરસાદ ભીંજવે,
કોને કોનાં ભાનસાન, વરસાદ ભીંજવે.
મરમ જિંદગીનો કહી જાય રેતી,
સતત હાથમાંથી સરી જાય રેતી.
છે સંબંધ કાંઠાની માટી સમા સૌ,
ઉડે ભેજ થોડો, બની જાય રેતી.
ગયા તારા સ્પર્શોના ઊંટો પછીથી,
હથેળીથી દિલમાં ગરી જાય રેતી.
ન રણ, આ છે કણ-કણ ઝૂરાપો, કહું પણ
મળે તું ત્યાં પગથી ખસી જાય રેતી.
લગન હોય સાચી જો ખિસકોલી જેવી,
દિલો માહ્ય સેતુ બની જાય રેતી.
મિટાવ્યું છે અસ્તિત્ત્વ ને છેક કણ માં,
હવે જેમ ઢાળો, ઢળી જાય રેતી.
તમે સાથ છોડો, રહે શું જીવન માં?
શીશીમાંથી ખાલી ખરી જાય રેતી
ના સિન્ધુમાં, નદીમાં કે કોઇ તળાવમાં,
ડૂબી ગયો છું હું મારી જ નાવમાં.
જીવનના આ જુગારમાં રાતો રહી ગઇ,
દિવસો હતા એ હારી ગયો છું હું દાવમાં.
તારી જ ખોટ કિંતુ સતત સાલતી રહી,
જીવી રહ્યો છું નહિ તો ઘણાયે અભાવમાં.
મારી પીડાની વાત વધારીને ના કહો,
છાંટો નહીં ઓ દોસ્ત, નમક મારા ઘાવમાં
આ ફૂલ, આ ચિરાગ કબર પર વૃથા નથી;
‘બેફામ’ એ જ ગુણ હતા મારા સ્વભાવમાં.
આ આપણું મિલન એ જુદાઈનો રંગ છે
ઝંખ્યો છે જેને ખૂબ - તબાહીનો રંગ છે
ઘેરો થયો તો ઔર મુલાયમ બની ગયો
અમૃતમાં જે મિલાવ્યો : ઉદાસીનો રંગ છે
છેલ્લી ક્ષણોમાં આંખની બદલાતી ઝાંયમાં
જોઇ શકો તો જોજો કે સાકીનો રંગ છે
બદલ્યાં કરે છે રંગ ગગન નિત નવા નવા
આદિથી એનો એ જ આ ધરતીનો રંગ છે
કોઇ અકળ ક્ષણે હું મને પણ ભૂલી જતો
કહેતું’તું કોક એમાં ખુદાઇનો રંગ છે
અરે કપડા ખંખેરવા રહેવા દે મારા
ગઝલો વાળવાનો મારી પાસે સમય નથી
ગઝલોના ટુકડા વાગી જશે તને
બાકી ના પાડવાનો મારો કોઇ આશય નથી
સાતેય સુરોને પાલવની સાથે બાંધીને લઇ ગઇ
અને હવે કહે છે કે મારી ગઝલોમાં લય નથી
ભર જુવાનીમાં જલદ વિરહ પચાવ્યો છે છતાં
ક્યારેક જાણી જોઇને કહે છે, ગઝલો લખવાની વય નથી
તારા અસ્તીત્વને વણી લીધુ છે ગઝલોના શબ્દોમાં
તારાથી અળગા થવાનો હવે મને કોઇ ભય નથી
થોડી ઘણી ગઝલો અને આ કોમળ હૈયું
એ સિવાય mari પાસે બીજું કશુંય નથી
ક્યારેક તો જીતી લઇશ તારશ્ હ્રદયનાં અભેદ્ય કિલ્લાને
સાચું જ કહ્યુ છે, દુનિયામાં કંઇ જ અજેય નથી
જ્યારે પ્રણયની જગમાં શરૂઆત થઈ હશે,
ત્યારે પ્રથમ ગઝલની રજૂઆત થઈ હશે.
પહેલા પવનમાં ક્યારે હતી આટલી મહેક,
રસ્તામાં તારી સાથે મુલાકાત થઈ હશે.
ઘૂંઘટ ખુલ્યો હશે ને ઊઘડી હશે સવાર,
ઝુલ્ફો ઢળી હશે ને પછી રાત થઈ હશે.
ઊતરી ગયા છે ફૂલના ચહેરા વસંતમાં,
તારા જ રૂપરંગ વિષે વાત થઈ હશે.
‘આદિલ’ને તે જ દિવસથી મળ્યું દર્દ દોસ્તો,
દુનિયાની જે દિવસથી શરૂઆત થઈ હશે.
અંતથી કયારેક શરુઆત થઈ હશે,
શરુઆત થઈ હશે તો કયાંક અંત પણ હશે!
નફરતથી બે દિલના મિલનની શરુઆત થઈ હશે,
એ પ્રેમી દિલોની વિદાયમાં અંત પણ હશે!!
આજ છે, ફીલોસોફી જીવનની વૈભવ,
મિલનની મોજ સાથે વિરહની વેદના પણ હશે!
મને ખબર છે, હે પ્રભુ !
તુ નથી આપવાનો, શાશ્વતી જીવન કોઇને.
હું તો બસ એટલું જ માગું, કે પ્રેમને શાશ્વત વહેવા દેજે,
મુજ સરીખાં પંખીને તું, થોડી ચાંચ ડૂબાડવા દેજે !!
કદમમાં કોઇના એક જ ઇશારે દિલ ધરી બેઠા,
બહુ સસ્તામાં જીવનનો અમે સોદો કરી બેઠા.
તમે કે ઝુલ્ફ કેરી જાળ રસ્તે પાથરી બેઠા,
અમે કેવા કે જાણી જોઇને બંધનને વરી બેઠા.
પડી’તી પ્રેમમાં કોને વિજય અથવા પરાજયની !
અમારે પ્રેમ કરવો’તો, તમારાથી કરી બેઠા.
કરીએ કાકલૂદી એટલી ફૂરસદ હતી ક્યારે,
તકાદો દર્દનો એવો હતો કે કરગરી બેઠા.
હતી તોરી કંઇ એવી તબિયત કે જીવનપંથે,
ગમે ત્યારે જીવી બેઠા, ગમે ત્યારે મરી બેઠા.
અમે કે નાવને મઝધારમાં વ્હેતી મૂકી દીધી,
તમે કાંઠો નિહાળી નાવને ત્યાં લાંગરી બેઠા.
કદી બદનામ ગભરૂ આંખ ના થઇ જાય એ બીકે,
ઝખમને ફૂલ સમજીને જિગરમાં સંઘરી બેઠા.
અમારું ધ્યેય છે, બરબાદને આબાદ કરવાનું,
અમે એ કારણે ખંડેરમાં આંખો ભરી બેઠા.
અમારા ને તમારા પ્રેમમાં ખૂબ જ તફાવત છે,
અમે રૂસ્વા બની બેઠા, તમે રૂસ્વા કરી બેઠા.
અચાનક કોણ જાણે યાદ કેવી વાત આવી ગઇ
દિવસ હોવા છતાં આંખોમાં માઝમ રાત આવી ગઇ
મળી કેવો ગયો ઉત્સાહ એ આશ્ચર્યથી ‘ઘાયલ’
ફરીથી જીવવાની જીવમાં તાકાત આવી ગઇ
ગાગર મહીં ઘૂઘવાતો સાગર થઇ શકું છું
સંસારમાં રહીને શાયર થઇ શકું છું
નહીં જેવો તોયે ઇશ્વર તારો જ અંશ છું હું
હું પણ અનેક રૂપે હાજર થઇ શકું છું
અમૃતથી હોઠ સહુના એઠા કરી શકું છું,
મૃત્યુના હાથ પળમાં હેઠા કરી શકું છું;
આ મારી શાયરી તો સંજીવની છે ‘ઘાયલ’
શાયર છું પાળિયા ને બેઠા કરી શકું છું.
નથી સામાન્ય આસવનો વિરલ રસનો કળશ છું હું
મથું છું હરપળે હળવો થવા મબલખ વિવશ છું હું
કાંઇ કહેવાય ના ક્યારે કયો પુરુષાર્થ અજમાવું
હજી જનમ્યો નથી એવા ભગીરથની ધગશ છું હું
એક અધુરી કથાને આપણે અંજામ દઈએ,
સુંવાળા સબંધને કોઈ તો નામ દઈએ.
ચાલ પથ્થરની ઠોકર એટલે એક ઘાત ટળી,
પણ આ ફુલોની ઠોકરને શું નામ દઈએ.
સમય આવે તો એ ખપ જરુર લાગશે,
લટકતી તો લટકતી સૌને સલામ દઈએ.
આંગળી સૌ કોઈની તારી તરફ ઉઠશે ,
અમારી કલ્પનાને પણ જો અમે નીલું નામ દઈઍ.
નામથી વિપરીત વધારે ગુણ મળ્યા માણસમાં
શું ખોટું છે જો "નારાજ " ઉપનામ દઈએ.
અચાનક કોણ જાણે યાદ કેવી વાત આવી ગઇ
દિવસ હોવા છતાં આંખોમાં માઝમ રાત આવી ગઇ
મળી કેવો ગયો ઉત્સાહ એ આશ્ચર્યથી ‘ઘાયલ’
ફરીથી જીવવાની જીવમાં તાકાત આવી ગઇ
ગાગર મહીં ઘૂઘવાતો સાગર થઇ શકું છું
સંસારમાં રહીને શાયર થઇ શકું છું
નહીં જેવો તોયે ઇશ્વર તારો જ અંશ છું હું
હું પણ અનેક રૂપે હાજર થઇ શકું છું
અમૃતથી હોઠ સહુના એઠા કરી શકું છું,
મૃત્યુના હાથ પળમાં હેઠા કરી શકું છું;
આ મારી શાયરી તો સંજીવની છે ‘ઘાયલ’
શાયર છું પાળિયા ને બેઠા કરી શકું છું.
નથી સામાન્ય આસવનો વિરલ રસનો કળશ છું હું
મથું છું હરપળે હળવો થવા મબલખ વિવશ છું હું
કાંઇ કહેવાય ના ક્યારે કયો પુરુષાર્થ અજમાવું
હજી જનમ્યો નથી એવા ભગીરથની ધગશ છું હું
અજાણ્યા આ જહાં ને ક્યાં ઓળખું છું?
આ રણની સૌ સુધાને ક્યાં ઓળખું છું?
વખાણે કોઈ તો હું છાતી ફુલાવું,
અહમ્ ના બુદ-બુદાને ક્યાં ઓળખું છું?
ભરું છું સદાયે હું મારા જ ખીસ્સા.
ગરીબોની સદાને ક્યાં ઓળખું છું?
જફા એ કરતાં તો યે હું પ્રેમ આપું,
હું દિલનાં કો' ગુનાને ક્યાં ઓળખું છું?
હું જડ છું કે છું ચેતન ક્યાં છે ખબર કો'!
હું ખુદને કે ખુદાને ક્યાં ઓળખું છું?
હંમેશ મુજબ આપનાં કિંમતી અભિપ્રાય આપશો.
ये शीशे ये सपने ये रिश्ते ये धागे
किसे क्या ख़बर है कहाँ टूट जायें
मुहब्बत के दरिया में तिनके वफ़ा के
न जाने ये किस मोड़ पर डूब जाएं
अजब दिल की बस्ती अजब दिल की वादी
हर एक मोड़ मौसम नई ख़्वाहिशों का
लगाये हैं हम ने भी सपनों के पौधे
मगर क्या भरोसा यहाँ बारिशों का
मुरादों की मंज़िल के सपनों में खोये
मुहब्बत की राहों पे हम चल पड़े थे
ज़रा दूर चल के जब आँखें खुली तो
कड़ी धूप में हम अकेले खड़े थे
जिन्हें दिल से चाहा जिन्हें दिल से पूजा
नज़र आ रहे हैं वही अजनबी से
रवायत है शायद ये सदियों पुरानी
शिकायत नहीं है कोई ज़िन्दगी से
વરસોથી સળગતો એક પ્રશ્ન પુછુ તો તારો જવાબ શું હશે?
પ્રેમથી નીતરતો એક પત્ર લખુ તો તારો જવાબ શુ હશે?
પહેલી વખત ના પાડવાની આદત હોય છે સ્ત્રીઓને
બીજી વખત પ્રેમનો પ્રસ્તાવ મૂકુ તો તારો જવાબ શુ હશે?
હજી પણ આવે છે યાદમાં તો ક્યારેક આંસું બની આંખમાં
ભુલી ગયો તને એમ બોલું ખોટું તો તારો જવાબ શુ હશે?
હજી પણ દિલમાં ઘૂઘવે છે આશાનો સાગર
પ્રેમથી તરબતર ગુલાબ આપુ, તો તારો જવાબ શું હશે?
આ મોહબ્બત છે, કે છે એની દયા, કહેતા નથી.
એક મુદ્દત થઇ કે, તેઓ હા કે ના કહેતા નથી.
લ્યો નવાઇ આપની શંકા સુધી પહોંચી ગઇ.
બસ હવે આગળ અમે દિલની કથા કહેતા નથી.
એને તું સંયમ કહે, તારી કૃપા કિંતુ અમે,
મનમાં નબળાઇ છે તેથી દુર્દશા કહેતા નથી.
એ જ લોકો થઇ શકે છે મહેફિલોની આબરૂ,
જેઓ વેરાનીને પણ સૂની જગા કહેતા નથી.
બે જણા દિલથી મળે તો એક મજલીસ છે ‘મરીઝ’
દિલ વિના લાખો મળે, એને સભા કહેતા નથી.
- મરીઝ
તમારું સ્મિત બની લહેરાઇ જાવાનું મને ગમશે,
તમારાં આંસુ થઇ લૂંછાઇ જવાનું મને ગમશે.
તમારી શેરીમાં આવીને પહેલા જોઇ લઉં તમને,
ગમે ત્યાં એ પછી ફંટાઇ જાવાનું મને ગમશે.
જગતમાં એમ તો હું ક્યાંય રોકાતો નથી કિન્તુ,
તમે જો રોકશો, રોકાઇ જાવાનું મને ગમશે.
પ્રતિબિંબો તમારાં જો ન દેખાડી શકું તમને,
તો દર્પણ છું છતાં તરડાઇ જાવાનુ મને ગમશે.
હકથી વધારે લેશ અમારે ન જોઈએ,
હક થાય છે તે આપો, વધારે ન જોઈએ.
મઝધારમાં થયું તે થયું વાત વહી ગઈ,
તૂફાનનો અજંપો કિનારે ન જોઈએ.
હૈયામાં એનો પડઘો પડે તો જ મૂલ્ય છે,
અલ્લાહનો અવાજ મિનારે ન જોઈએ.
સ્હેલાઈથી જે પાળી શકો એ જ ધર્મ છે,
નિયમ કોઈ તલવારની ધારે ન જોઈએ.
‘આઝાદ’ જિંદગીની મજા ઔર છે એ દોસ્ત,આ જિંદગી પરાયે સહારે ન જોઈએ
લખવું છે નામ રેત પર કોને,
છે વફાદાર જળ-લહેર કોને.
કોણ કોને છળે, ખબર કોને,
રહગુજર કોને, રાહબર કોને.
કોઇ સામે નથી, કશું જ નથી,
તો ય તાકે છે નિત નજર કોને.
મ્હેકતી આંખ, મ્હેકતાં દૃશ્યો,
કોણ કરવાનું તરબતર કોને.
હું જ છું એક જે ગમું એને,
બાકી ભેટે છે પાનખર કોને.
મોતી નીકળ્યા કરે છે આંખોથી,
સ્વપ્નમાં આવ્યું માનસર કોને.
જાણું છું શ્વાસની દગાબાઝી,
છે ભરોસો હવા ઉપર કોને.
સર્વને આવકારે સમ-ભાવે,
ના કહે છે કદી કબર કોને.
બે ઘડી આ ગઝલ ગમી તો બસ,
દોસ્ત અહીં થાવું છે અમર કોને.
Bhool jaain to aaj behtar hay
Silsilay qurb ke judai kay
Bujh chukeen khwahishon ki qindeelain
Lut chukay shehr aashnai kay
Raigaan saa'aton say kya lena
Zakh hoan, phool hoan, sitaray hoan
Mosamom ka hisaab kya rakhna
Jis nay jaisay bhi din guzaray hoan
Zindagi say shikayatain kaisi
Ab naheen hain agar gilay thay kabhi
Bhool jaain ke jo hooa so hooa
Bhool jaain ke hum milay thay kabhi
Aksar auqat chahnay per bhi
Faslon main kami naheen hoti
Baaz auqat janay walon ki
Wapsi say khushi naheen hoti
Tujhay Ishq Ho Khuda Karay
Tujhay Us Say Koi Juda Karay
Taire Hoont Hansna Bhool Jaain
Taire Aankh Pur-Num Raha Karay
To Us Ki Baatain Kya Karay
To Us Ki Baatain Suna Karay
Usay Daikh Kar To Ruk Jae
Wo Nazar Jhuka Kar Mila Karay
Tujhay Dosti Bhi Na Raas Aae
To Tanha Tanha Phira Karay
Tujhay Hijar Ki Wo Jhari Lagay
To Milan Ki Har Pal Dua Karay
Taire Khuwaab Bikhrain Toot Kar
To Kirchi Kirchi Chuna KarayTo Gali Gali Sada Karay
To Nagar Nagar Phira KarayTujhay Ishq Per Phir Yaqeen Ho
Usay Tasbiyoon Per Gina Karay
Phir Main Kahoon Ishq Dhoong Hai
To Nahi Nahi Kya Karay
Mohabbat meherbaa'n ho gi...!
Mairay jaanay pay aey jaana'n...Paraishaa'n tum nahee'n hona...Kabhi chhup ker nahee'n rona...Judaaii zeher hoti hay...Mujhay ma'loom hay laikin...Firaaq-o-hijr ka mausam yaqeenan beet jaaey ga...Yaqeenan wasl k lamhay...Dobaara laut aaey'n gay...Wohi shaamai'n, wohi raatai'n...Wohi qissay, wohi baatai'n....Wohi phir daastaa'n ho gi...Mohabbat meherbaa'n ho gi...!!!
Ban jaaoo'n ager tum sa tumhai'n kaisa lagay ga...Her pal mai'n rahoo'n tum say khafa kaisa lagay ga...Parrhtay ho mujhay tum jo namaazo'n ki tarah say...Ho jaaoo'n ager tum say qaza kaisa lagay ga...Tum pyaar may khud ko kabhi mitaanay pay ho raazi...Ban jaaey ager pyaar saza kaisa lagay ga....Khud say bhi zyaada ho yaqee'n tum ko kisi per...Woh shakhs hi day jaaey dagha kaisa lagay ga...Tum aur kisi mehfil ka diya ban k jalo per...Tanhaa'ee milay tum ko sila kaisa lagay ga...!
Bay-hunar zamaanay may...
Raaeygaa'n safar apna...
Khauf k bayabaa'n may...
soojhhta kuch bhi nahee'n...Bad-gumaani palti hay..Saaeybaa'n hi jab apna...
Munharif ho chhaao'n say...Justujoo parraao ki...Bay-samar si lagti hay...Bay hunar zamaanay may...Raaeygaa'n safar apna....!
Kabhi tamanna k raasto'n per nikal parro to Khayaal rakhna.....Hawaaey'n, Baadal, Fazaaey'n, Mausam, khayaal che'hray badal badal ker tumhai'n milai'n gay....To lamha lamha badaltay rango'n k shaukh dkhokay may aa na jaana....Kabhi jo aankho'n may chaand ha'ns ha'ns k chaandni ka khumaar bhar day......To apni aankhai'n kahee'n khala may ga'nwaa na aaana....K yu'n na ho phir jo khuwaab tutay........Dhanak dhnak ka saraab tutay......Kahee'n bulandi pay charrh k risti hoi nigaaho'n say.....Wapsi k nishaa'n dhundo..........Ujarr gaya jo jahaan dhundo....Kabhi tamanna k araasto'n pay nikal parro to khayaal rakhna.....Kahee'n say khaali palat k aana bohot kathan hay..........Bohot kathan hay...!
Safar tanha nahee'n kartay..!
Safar tanha nahee'n kartay..
Suno aisa nahee'n kartay...
Jisay shaffaaf rakhna ho...Usay maila nahee'n kartay...
Safar jis ka muqaddar ho...Usay roka nahee'n kartay...
Jo mil kar khud say kho jaey...Ussay ruswa nahee'n kartay...
Chalo tum raaz ho apna...Tumhai'n afshaa nahee'n kartay...
Jo dhun ho kar guzarnay ki...To phir saucha nahee'n kartay...
Tairi aankho'n ko parrhtay hain...Tujhay daikha nahee'n kartay...
Seher say poochh lo mohsin...K hum soya nahee'n kartay...!
